در آینده همه چیز روی روال است: کار، اوقات فراغت و روابط توسط الگوریتم‌ها بهینه می‌شوند. کوالیتی‌پارتنر می‌داند چه کسی بهتر از همه به تو می‌خورد. اتوموبیل خودراننده می‌داند کجا می‌خواهی بروی. و هر کس که در دِشاپ عضو است، همه‌ی کالاهایی را که می‌خواهد دریافت می‌کند، بدون آن که نیاز باشد آن را سفارش دهد. سوپر کاربردی! دیگر هیچ انسانی مجبور به گرفتن تصمیمات سخت نمی‌شود – چرا که در کوالیتی‌لند پاسخ همه‌ی سؤالات یک چیز است: OK.
با این حال پیتر، اوراقچی ماشین‌ها، مدام احساس می‌کند که چیزی در زندگی‌اش درست نیست. اگر سیستم واقعا اینقدر بی عیب و نقص است، پس چرا پهپادهایی وجود دارند که ترس از پرواز دارند، یا ربات‌های جنگی که دچار اختلال اضطراب پس از سانحه هستند؟ چرا ماشین‌ها مدام انسانی‌تر می‌شوند، ولی انسان‌ها مدام ماشینی‌تر؟
طنزی حیرت آور درباره‌ی آینده و درباره‌ی چشم‌اندازها و دام‌های سر راه دیجیتالی سازی